Brodouille

Gisteravond belt een kameraad. Moet zo rond halftien zijn geweest.
'Seg, Bart, geen goesting om morgenochtend op tonijnjacht te gaan? Er zou ook makreel zitten! Goesting? Zijdewarm?'
Ik: 'Wat? Sebiet? Waweergeveze?'
Hij: 'Overtrokken! We zullen dus niet al te veel doorbakken, en kalme zee!'
Ik: 'Gekunteroprekenen! Om zes uur op 't strand?'
Hij: 'Te zessen op 't strand! Tot seffes!'
En voort feesten ging hij, het drankorgel.
Ik, gisteravond nog 'op een rappeke' een pallet materiaal klaargezet - zwarte koffie 'zovandastraf', bokes, scheepsbeschuit, twee hespen, een bak Chimay, drie kippen, twee kilometer vislijn, vijf liter water, een frigobox voor de vissen, een andere voor de blauwe uit de Ardennen, twee walvisharpoenen, een anker, vaseline voor de kayak, uierzalf voor m'n gat, zonnecrème, een kaart van de noordafrikaanse kust, sonar, hakbijl, de hond van de buren (om haaien te lokken), naald en garen (om haaienbeten te herstellen), een zak vermalen sardienen, een beeld van Onze Lieve Vrouw van Lourdes uit mammoetivoor - zou geluk brengen op zee, een fotootje van Moeder Theresa (om nog meer haaien te lokken) en een snickers of twaalf. The usual stuff, dus.
Wij dus vanochtend te zessen op 't strand. Koekeloerend naar de golven die met surfkracht braken in de branding.
Kalme zee? M'n ...!!!
Bewolkt? Nog nooit zoveel sterren gezien!
'Laten we maar naar de haven van Frontignan gaan' stelde ik voor, me nog haarscherp herinnerend hoe ik ooit tot driemaal toe overkop ging - op één meter van 't strand - toen ik voor 't oog van vierduizend monogekinide babes in een gelijkaardige woelboel het ruimere sop in wou.
'Prima idee!' zei m'n maat, er een hoop verwensingen aan het franse meteorologenkorps aan toevoegend.
Toen we echter de havengeul van Frontignan uit vaarden bleek dat m'n idee toch ook weer niet zo erg prima was. Een deining van meer dan twee meter amplitude 'une putain de houlle' maakte dat we elkaar nauwelijks konden zien - ik zie hem, weer niet, weer wel, weer niet. Geen kayakweer, dat weer. Too much too dangerous.
Terug naar af dus, alweer.
Met lichter materiaal probeerden we 't dan maar aan de ingang van de haven, iets wat we ook al snel opgaven, té teleurgesteld als we waren voor de gemiste tonijntoer.
Terug naar de wagens dus, met lege zakken 'brodouille' zoals ze hier zeggen.
'k Heb altijd al gezegd dat dat Mariabeeld ons niets dan miserie ging brengen...