Ken je dat? Zweet dat in straaltjes van je voorhoofd loopt? Op de vloertegels die je net aan 't plaatsen bent? Een hemd dat van je nek en schouders tot je middenrif zo zeikenat is als, nou ja? Een hele fles water binnengieten en een halfuur daarna opnieuw dorst hebben? Welkom in 't zuiden, waar 't al een hele week zo klam is als in een veel te kleine tropenslip en waar we zoveel vocht verliezen dat we 't niet eens meer onaangenaam vinden. Alles went, blijkbaar.
Weet je wat echter 't fijnst is? Te zien hoe anderen 't heel moeilijk blijken te hebben en jij gewoon voortgaat met je dagelijkse bezigheid. I like!
Dit weekend is 't St.-Louis, hier in Sète. Drommen volk, brood en spelen, processies en pastis, slecht bier en 'les joutes' uiteraard - de enige 'sport' ter wereld waar 't een voordeel is klein, moddervet, krombenig en vuilgesmoeld te zijn. En daarmee halen les Sètois dan de voorpagina's. Van de lokale kranten, althans.
Soit, dat 't maar snel voorbij gaat zodat de toeristen snel terug naar huis kunnen en 't leven hier snel terug een beetje draaglijker wordt. Nog zeven keer slapen en 't is Organby!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten