Elfhonderd kilometer noordwaarts, over de besneeuwde causses en verijsde gorges van de Tarn, de plateaus en vulkanen van de Auvergne, de winderige vlakten van het bekken van Parijs en de getuigenheuvels van Oost-Vlaanderen brachten honderden mensen gisternamiddag een laatste groet aan m'n grootvader 'onze peter'.
We waren bij jullie, beste vrienden.
Twee jenevers werden uitgeschonken, 's avonds - 'teige de kaa, doe kreide werm van!'
Hij zou 't niet anders hebben gewild, onze generaal.
Op Ritje.
Op Ritje!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik heb dat niet gedacht, ik was daarvan overtuigd, dat jullie bij ons waren.
BeantwoordenVerwijderenWeet je wat? Op ien bien kunde ni stoen.
Ze geive nog kaat weir.Santei,op Ritje.
Nonkel