Volgende keer beter

Voor eventjes terug vrijgezel - bij manier van spreken. Onze zoektocht naar een noordelijke woonst startte immers gisteren officieel bij wijze van een guerillabezoek aan een noordelijk doelwit, door vrouwlief. Célia zit dus nog in 't noorden. En ik hier. Pizza en bier. Slenterend ondergoed en luid geboer. De bril omhoog en kruimels in de lavabo. Ik kan het nog mama!
Er was een 'annonce'.
Zoiets met zwaar potentieel.
Op 't eerste zicht.
Er was een opendeurdag.
We stuurden vrouwlief erheen.
We = vrouwlief en ik.
We mobiliseerden half noord-frankrijk.
En driekwart van Vlaanderen.
't Bleek een immense grap.
Asbest, wakkele muren, waterschade.
En gebouwd op een kerkhof, wellicht.
Een hoop miserie dus.
'Go voe af te smeite' dixit papa.
Alleen de boomgaard was de moeite.
Niet voor deze keer.
Niemand koopt na 't eerste schot.
Zoeken naar een volgend doelwit, dus.
Mocht er bijgevolg iemand iets weten liggen op noord-franse bodem in een straal van driekwart-uur van Lille dan mag die m/v dat gerust laten weten. Zolang er maar minimum een hectare grond aan zit en er werk is voor een bricoleur.
Let me know.
Pizza & bier dus. Na een zalige evening-run op de zeepromenade met een ondergaande zon net achter de Canigou.
In T-shirt, zoals alle andere runners.
Levenskwaliteit.
'k Ga dit leven hier zeker ooit nog een klein beetje missen...