Heavy Fuel

Dit weka een van m'n laatste 'haveto's' volbracht: van Sète naar Cap d'Agde over en weer.
50 kilometer stap voor stap.
Had ik al lang zin in.
Niet voor 't landschap - interesseert me eigenlijk geen reet en bovendien is er echt geen rotte bal te zien.
Wel voor de symbolische afstand.
50 is de helft van 100, immers.
100 is Millau.
Millau is Millau.
Millau is afzien, dat lekkere afzien.

De meesten doen Millau voor 'een mooie tijd'.
Sommigen doen Millau voor 't adembenemende kader'.
Ik persoonlijk voor mezelf en m'n eigenste me myself & I doe 't voor 'die laatste kilometers' - wanneer die ook mogen beginnen.
Wat kan 't mij schelen dat ik niet genoeg train om een mooie tijd neer te zetten.
Doet er niet toe.
Niet meer, vroeger hechtte ik daar wel belang aan.
Mooie tijden zijn voor de geschiedenisboeken.

Waar 't om gaat is de toegang tot die mentale zone waar je 't hele godganse jaar door niet in kan.
Dat bewustzijn waarin je pas raakt als je lichaam echt heel zwaar naar de ballen is.
Dat bewustzijn waarin je alleen nog maar op automatische piloot functionneert.

Er stond net genoeg muziek op m'n mp3-speler om 't de hele mars uit te houden - iets meer dan 6 uur.
Bakkende zon - op 't hele traject was niet één vierkante meter schaduw te bespeuren.

Van die rode zone heb ik helaas weinig gezien.
50 is toch net iets te weinig, eigenlijk.
Maar 50 is de helft van 100.
En 100 is Millau.

Heavy Fuel - Dire Straits