Shit happens

't Was lang geleden dat 'Société Poulain' nog eens had geblunderd, ook al was 't dan niet haar eigen schuld.
Iedereen maakt fouten, 'als je geen rotpoot uitsteekt ga je nooit wat verkeerd doen' is daarom niet voor niets een van m'n vijf favoriete uitspraken.
Weet je, deze uitspraken zijn zowat de basis van m'n manier van werken, en deze uitspraken zullen de basis vormen van m'n toekomstig multiservicebedrijf.
Op vijf: de bovenstaande.
Op vier: 'De helft van de reparaties kan je doen met een zakmes, een hamer en een patat'
Op drie: 'Als je oplossing te moeilijk is, zoek een andere'
Op twee: '2013!' (voluit: 'sinds dit jaar maken we 't onszelf niet moeilijk meer' aka 'on se fait plus chier!' - vaak gebruik ik dat cijfer als antwoord op een vraag van m'n patron waarom ik zus zo en broer anders heb gedaan. '2013!, boss.' Hij stelt reeds lang geen vragen meer. Zolang de klant maar tevreden is.)
Op een: 'Er is altijd een plan B'
Problem solving voor dummies, dus.
Soit. Vorige week kregen we de opdracht 'kelder 18 van Residence Bleu Marine te gaan leegmaken' want 'de eigenaar was overleden'.
Waarom de erfgenamen dat zelf niet deden ontging ons. Bovendien is 't niet onze taak om vragen te stellen. ActionRéaction is ons credo, jij vraagt wij draaien.
We recupereerden dus de sleutelbos bij de 'syndic', openden de kelderruimte en vonden die overvol souvenirs uit een leven lang eekhoornisme: alles bijhouden en vooral niets wegsmijten.
Een voormiddag sorteren, gesjouw en over-en weer-gerij naar kringloopwinkels en containerpark later - dozen met oude boeken, een oude tv, manden vol visgerief, enkele gereedschapskisten, een verzameling pijpen, vaatwerk, een wasmachine, een zware kast, een opgezette everzwijnekop, liters en liters verf en vernis, een visnet van meer dan 30 vierkante meter en noem maar op - was de klus geklaard en de keldervloer netjes geveegd.
Tien vierkante meter proper en net, we waren weer eens bijzonder efficiënt geweest, vonden we.
Vanochtend kreeg ik echter een telefoontje van de syndic:
'Salut Bart, herinner je je die kelder die moest worden leeggemaakt?'
'Zeker!' antwoordde ik 'Hoe...' en nog voor ik m'n zin kon afmaken vroeg de medewerkster ietwat geirriteerd 'Hoe komt het dat dit nog steeds niet is gebeurd? Het appartement is opnieuw verhuurd weet je, wel, tijdens ons bezoek met de nieuwe huurders gisteren heb je me wel een rood hoofd bezorgd, merci!'
'Huh?!' antwoordde ik, weer eens totaal niet begrijpend 'Waarom, 'k begrijp je niet Christel!'
'Wanneer denk je daar werk van te maken? 'k Had je toch gezegd dat 't dringend was!' vervolgde ze.
'Maar wààrvan miljaarde! Hebben we ons werk niet goed gedaan misschien?! En gadenuverdommeeens van toon veranderen?' Ik raakte in toeren, trop is teveel.
'Hoezo?! Wélk werk?! De kelder zat nog stampevol!' loeide ze in de telefoon.
We hadden de verkeerde kelder leeggeplunderd, begreep ik.
Om een reden die me nog niet duidelijk is barstte ik uit in de hevigste lachbui in weken.
'Je hebt ons de verkeerde kelder laten leegmaken, gij kieken!' schaterde ik terug.
Christel zag er onbegrijpelijk de humor niet van in, toen het tot haar doordrong dat ze zich van in 't begin van kelder had vergist, en ons de sleutelbos van een andere bewoner had geleend.
Christel heeft vandaag haar werkdag wellicht grotendeels op de pot doorgebracht. Ga maar eens aan nietsvermoedende huurder uitleggen dat je per vergissing de helft van z'n hebben en houden naar 't containerpark hebt verstuurd.
Arme Christel.
Maar wat hebben we vandaag gelachen.
Misschien moeten we ons in de toekomst toch maar eens wat meer vragen stellen...