't Was fijn om weer bij Agneta te zijn, gisteren.
Ze zag er goed uit, de kleine meid, die tien dagen in dat dure kuuroord van Vichy hadden haar zichtbaar deugd gedaan. In plaats van haar echter eerst wat rust te gunnen deed ik meteen waar ik al die tijd naar had zitten smachten. Je bent een man of je bent het niet. Ze had er geen probleem mee, de hete patat, integendeel. Ze draaide als nooit tevoren en ging soepel in de toeren. Niet één keer sputterde ze tegen.
Célia wist ervan en heeft ermee leren leven. Ze kunnen 't trouwens goed vinden samen. Agneta is heus de moeilijkste niet.
't Was best een avontuur om ons Volvootje - Agneta - terug te halen. Onze verzekeraar had een huurwagen geregeld waarmee ik gisterochtend naar Vichy kon. Op en over 't Centraal Massief. Door regen-, hagel- en sneeuwbuien. Meer dan tien centimeter sneeuw lag er op de bebloesemde bomen toen ik in de Cantal even pauzeerde. Temperaturen rond het vriespunt, bovendien. Eind december was 't op dezelfde plaats 15 graden warmer en van sneeuw was bij lange geen sprake niet.
Onwerkelijk! Soit, in Vichy stond een taxi klaar om me naar een gehucht in de buurt te brengen waar ons Agneta me hersteld en wel - voorzien van een nieuwe roetfiltersonde - stond op te wachten.
Same way back, op en over 't Centraal Massief. Langs de bruisende Allier, door de koolzaadvelden van de Limagne, de jonge vulkanen van Les Puys, de oude vulkanen van de Monts Dore, de basaltplateau's van de Aubrac en Cantal etc. 'k Had de indruk - zoals steeds - m'n studententijd te herleven. Nooit gedacht dat er zoveel ging blijven hangen. Van Molle, ge moogt fier zijn.
Op en over het viaduct van Millau, ook en aan de 'Aire de Lozère' stoppend om wat streekproducten in te slaan: honingraat, 'saucisson pur porc' en aligot van de Aubrac en Roquefort 'Templiers' van Roquefort, uiteraard. Cultuur gaat door de maag.
Zomaar een dag. Zonder die bêtasonde had ik dat avontuur nooit beleefd.
Merci, Agneta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten