9 september 2000. Takaboungou - Burkina Faso. 146km.
Even in Burkina Faso. De eerste en meteen ook de laatste stop die we'r maken trouwens. Over wadi-land naar Takaboungou.
Taka is een onooglijk gehucht op de grens met Niger. Een paar hutten, een waterput, een lemen bouwsel en dan heb je 't zowat gehad. Het is een van de zovele plaatsjes die de Afrikaanse frontier begrenzen.
Taka is echter de poort van de Afrikaanse beschaving. Of beter, een poortje. Een kraantje, eigenlijk. Geen dikke rode halfduims, maar zo'n klein minuscuul gechromeerd pisdingetje. Vanaf hier wordt het landschap door de mens bepaald. Ten noorden van Taka heeft de natuur vrij spel, tot in Algerije.
Taka is een onooglijk gehucht op de grens met Niger. Een paar hutten, een waterput, een lemen bouwsel en dan heb je 't zowat gehad. Het is een van de zovele plaatsjes die de Afrikaanse frontier begrenzen.
Taka is echter de poort van de Afrikaanse beschaving. Of beter, een poortje. Een kraantje, eigenlijk. Geen dikke rode halfduims, maar zo'n klein minuscuul gechromeerd pisdingetje. Vanaf hier wordt het landschap door de mens bepaald. Ten noorden van Taka heeft de natuur vrij spel, tot in Algerije.
We zijn door 't kraantje. Go with the flow.
 |
| Sahel fever (2). Wat de Niger is voor de geografische begrenzing van de Sahel, is deze lijn voor de socio-economische limiet ervan. Bijzonder, laten we 't zo noemen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten