'Nee maar, je hebt een cd van Gorki!!!' zei die franse schoonheid terwijl ze met haar zachte handen door de verzameling schijfjes in m'n wagen snuisterde. 'Gorki, die Baskische zanger, dat jij hem verdorie kent!' ging ze overenthoesiast verder.
We waren in Organby, vele jaren terug. Hoe ze heette weet ik begot niet meer, het enige wat ik me nog herinner is dat de col in soepdikke mist zat en dat we door de scherpe haarspeldbochten naar Spanje scheurden. Met Gorki - de onze, niet de Baskische - loeihard door de speakers.
't Was niet meteen wat ze verwachtte, 't waren niet meteen dezelfde teksten - probeer ze maar eens in 't frans te vertalen - maar ze vond het toch de moeite.
Een van de vele legendarische momenten ginder, voor altijd verbonden met de Gentse rocker.
Onwerkelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten