GTC Bastogne - Saint-Parres-les-Vaudes

20 augustus 2000. Saint-Parres-les-Vaudes. 232km.

Reeds 6 dagen ver. Nog een dertigtal, als alles écht meezit. Kan je 't je voorstellen dat wij, vogels die 'de internationaal doen', gemiddeld zo'n 80 dagen aka bijna drie maanden per jaar onderweg zijn? Een kwart van ons leven zijn we op de baan. De rest van onze tijd verdelen we tussen ons zomer- en winterverblijf. Veel van onze kameraden laten 't loodje, onderweg. Ze worden neergeschoten in de 'Ring Of Fire' van het Middellandse Zee-gebied, worden ziek tijdens de oversteek van de Sahara of belanden in de pot in equatoriaal Afrika.

Denk daar maar eens over na, de volgende keer dat je ons ziet.

Knud, genoeg geklaagd. Vandaag vestigden we een nieuw dagrecord op deze reis, 232km! Nog minder wind dan gisteren, 32° op de schaal en waanzinnige thermiek toen we de Ardennen achter ons lieten. Vervolgens ging het over de Argonne richting Champagne. Grote boscomplexen, bocage, uitgestrekte monoculturen en grote meren, we kregen het allemaal op ons bord. Gediversifieerd, dat bekken van Parijs. 

Piet zijn we kwijt, sinds vanmorgen. Hij besloot wijselijk het wat rustiger aan te doen in plaats van tegen elke prijs met ons mee te gaan. Gelijk heeft hij. 't Is niet de eerste juveniel die ik volkomen uitgemergeld in de woestijn zie sterven. De Niger halen is het enige wat telt. Al doe je er 70 dagen over.
In de plaats kregen we 't gezelschap van een tiental Fransen. Waarom wil iedereen steeds in 't gezelschap van een knappe Zweedse zijn, zelfs wanneer die een zender op haar rug heeft?

Morgen gaat het over de Loire richting Centre. 

'k Hoop maar dat we vannacht geen onweer krijgen...

Charmont bocage - Argonne.

Lac du Der - Champagne.

Area 51. Brienne-le-Château - Champagne.

De Seine over! Op de achtergrond onze slaapplaats.