GTC Hanover - Ludenscheid

19 augustus 2000. Fuelbecker Talsperre. 177km.

Niet zo best opgeschoten vandaag. Restanten van de zware storing, die een week geleden nog boven de Azoren hing, zorgden de hele dag voor een lichte zuidwestenwind en compacte stratus waardoor we dus flink in de vleugels moesten om op schema te blijven. Van cruise-control was geen moment sprake. Kloteweer, maar zo'n dingen horen er nu eenmaal bij. 

De etappe voerde ons over de laatste restanten van de Luneburger Heide, met ronduit prachtige eindmoreneruggen gescheiden door vruchtbare valleitjes. 't Valt me ook steeds weer op hoe bosrijk deze regio wel is. Duitsers en brandhout, het blijft een klassieker.

Vervolgens vlogen we via Paderborn naar het bosrijke heuvelland van Nordrhein-Westfalen. 'We' is in dit geval ruim te nemen. De collega's waarmee ik de eerste etappes een tijdje ben opgetrokken ben ik immers reeds lang uit het oog verloren. We zijn slechts met z'n vijven nu. Drie Zweden, een Deen en een jonge Hollander - 't lijkt wel het begin van een mop. Die laatste, Albert-Jan-Hein-Willem - wij noemen hem Piet - is een jonge snaak, niet eens vier maanden oud, die door de depressie meer dan 200km uit de koers werd geslagen. Noot: hij was slechts één dag onderweg. 't Zal hem leren niet naar de lucht te kijken en 'vergeten' de luchtvochtigheid te meten, laat staan de geur van de lucht op te snuiven vooraleer te vertrekken. Vochtige zeelucht zie je van eindeloos ver aankomen. 

Trekken doe je met je verstand. Sterk zijn is niet voldoende. 't Zal Piet geen tweede keer overkomen.
Ook bijzonder hoeveel stuwdammen deze regio telt - indertijd aangelegd om het Ruhrgebied van stroom te voorzien. Een paar werden tijdens de Tweede Wereldoorlog trouwens succesvol gebombardeerd. Laagvliegende Lancasters, speciale 'Mozesbommen' die vrolijk over 't water 'huppelden' tot tegen de dam waarna ze zonken. Daarna boem, stortvloed en dat soort dingen. Jullie, mensen, doen elkaar toch wat aan. En jij die dacht dat wij Wespendieven van niets op de hoogte zouden zijn...

Soit, met een beetje geluk spoelt de storing vannacht volledig door zodat we morgen de Rijn over kunnen.

Vlieg eens over een kalksteengroeve. Erwitte.

Prachtig zicht op de vallei van de Lenne, een bijrivier van de Ruhr.

De 'walvisdam' aka onze slaapplaats.