30 augustus 2000. Taounza regio. 224km.
Goed opgeschoten in het loeiend hete Marokkaanse binnenland vandaag. Over de mistige uitlopers van het Rif-gebergte, de wirwar van vruchtbare valleien tussen Rif en Atlas en vervolgens tot de eerste uitlopers van de Atlas zelf.
Het landschap ging van Mediterrane struik- en euforbiatoestanden - en cannabisplantsoenen - naar extensieve cultuurlandschapjes met dorpjes genoemd naar het waterloopje of diegene die zo gek was er een dorp neer te poten. En soms ook beiden. Tussen de waterlopen Whada en Idriss vlogen we zelfs sporadisch over vrij intensieve Guadalquivir-achtige plantages, maar naarmate het meer zuidwaarts ging werd het landschap droger en dorrer. De Sahara is nu echt niet ver meer.
We streken uiteindelijk neer in het prachtige Nationale Park van Ifrane, ten noorden van Taounza - een gebied met dichte cederbossen, bronnen, meren en ongebruikte skipistes dat beter bekend staat als Marokko's 'Klein Zwitserland'. We konden ons geen betere overnachtingsplaats voorstellen.
Hier moet je vooral geen wietwespen hebben gegeten. Schijn bedriegt, net ernaast ligt immers het Ifrane Hunting Reserve, zo'n klassieke plek waar de iets meer begunstigde tweevoeter op beschermde soorten mag schieten. Ervaring is kostbaar, 't zou de eerste Wespendief niet zijn die hier na bijna twintig dagen trek uit de lucht wordt geknald.
Soit, we zitten gelukkig aan de goede zijde. Tijd voor een goede - frisse - nachtrust nu en morgen vliegen we de Sahara in.
Morgen is de eerste dag van de rest van ons leven.
Just do it.
 |
| Impressie van de Zuidelijke Rif. |
 |
| Zuidelijke Rif (bis). Iemand een idee over de boomsoort? Ik hou het op Argan. Wie doet beter? |
 |
| Oversteek van de Whada, 60km ten noordwesten van Fes. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten