GTC Ludenscheid - Bastogne

19 augustus 2000. Bastogne. 200 km.

Voor even op Belgische bodem.

We raken stilaan in ons trekritme. Uitgebreide inspectie van ons materiaal terwijl de ochtendzon hoogte wint en de ochtenddauw doet verdwijnen, on air in de vroege middag en vervolgens liften van de ene thermiekzuil naar de andere tot de aarde niet genoeg energie meer geeft om ons gratis in de lucht te houden. 

De hemel was helder en er stond slechts een bijzonder flauwe westenwind vandaag, niet sterk genoeg om ons veel last te bezorgen. De heuvels van Nordrhein-Westfalen waren snel achter ons, we staken de Rijn over tussen Keulen en Bonn en toen ging het als een sneltrein over de vruchtbare Rijnvlakte, waar de oogst reeds volop aan de gang was. Vervelend, dat stof in onze neusgaten. Onze anatomie is er immers op gebouwd aarde en zand tegen te houdens tijdens het graven naar wespennesten, dat graanstof daarentegen gaat er gewoon door. Haaaaaatchaaaaaaaaaaa!!!

Vervolgens kwamen de Ardennen aan de beurt. De hoogtemeter ging naar omhoog en akkers maakten plaats voor weiden en bossen. We gingen de Belgische grens over in de buurt van Lanzerath - net zoals de Duitse troepen in het begin van het Ardennenoffensief - en om het politiek evenwicht in balans te houden ging het op de tonen van 'Blood on the risers' - het lijflied van de 101e Airborne Division - richting Bastogne.

Vanaf morgen kruisen we over Frankrijk.  
Gory, gory, what a hell of a way to die,
Gory, gory, what a hell of a way to die,
Gory, gory, what a hell of a way to die,
And he ain't gonna jump no more!

De oversteek van de Rijn in Wesseling.

Alle wegen leiden naar Bastogne, blijkbaar.